rosa damascena :نام علمي rosaceae :نام تيره
حوزه پراكندگي: درحال حاضر، کشورهای تولیدکننده عمده گل محمدی در دنیا شامل بلغارستان، ترکیه، ایران، هند، اوکراین، آمریکا، کانادا، فرانسه، انگلستان و ژاپن می باشند.
گياهشناسي: از نظر گیاه شناسی، گل محمدی که یکی از گونه های گل سرخ( رُُز ) می باشد، درختچه ای است پرپشت، دارای خارهای ریز، زیاد و فشرده، پهن، قلابی شکل و یکنواخت؛ گل های آن صورتی تا سرخ رنگ، پرپر و معطر می باشد.
ميزان بذر مصرفي در هکتار و تراكم گياه )فواصل كاشت(: فاصله بین ردیف ها در کشت آبی معمولا 2 تا 3 متر و فاصله نهال ها را 1 تا 2 متر در نظر می گیرند، ولی در کشت دیم فواصل با توجه به میزان بارندگی و شیب زمین انتخاب می گردد. حداقل حدود 2 × 3 و حداکثر 5 × 5 در نظر گرفته شود. عمق کاشت و ابعاد گودال ها با توجه به درجه حاصلخیزی خاک به طور متوسط 1×1×1متر در نظر گرفته شود. چاله های کشت حداقل 6 ماه قبل از کشت ایجاد و توسط کودهای حیوانی آماده سازی شوند.
عمليات آماده سازي بستر و كوددهي: آماده سازی زمین معمولا به دو روش چاله کاشت و کانال کود صورت می پذیرد. در چاله کاشت کود دامی مورد نیاز به ازاء هر چاله کاشت 11 کیلوگرم و در کانال کود 01 تا 111 تن در هکتار مورد نیاز می باشد. همچنین کودهای شیمیایی مورد نیاز باید بر اساس آزمون خاک تعیین گردد.
زمان و روش كاشت: کشت می تواند در اواسط پاییز( بعد از خزان درختچه ها ) و یا در اواخر زمستان و قبل از بیدار شدن درختان صورت پذیرد. سربرداری پاجوش های کاشته شده از سطح خاک جهت ایجاد تعادل قسمت های هوایی و زمینی و ریشه دهی بهتر انجام شود.
شرایط داشت: اختلاف درجه حرارت 1 – 3 درجه سانتی گراد بین شب و روز برای تشکیل جوانه ی گل بسیار مهم بوده و برای گل انگیزی خواب زمستانه ضروری است.درجه حرارت در حدود 21 – 15درجه سانتی گراد برای غنچه دهی لازم است. درجه حرارت زیاد و بادهای گرم و خشک، باعث رسیدن و باز شدن پیش از موعد گل ها و کاهش دوره گل دهی و کم شدن ترکیبات اسانس می شود.
ميزان آبياري: از شاخص ترین صفاتی که در گل محمدی می توان ذکر کرد، بقاء و سازگاری این گیاه به خشکی است.
گلستان های مختلف در مناطق کاشان، فارس و کرمان که در طول سال فقط 2 تا 3 بار و بعضا مناطقی که اصلا آبیاری انجام نمی شود، گواه این مسئله می باشد. به تجربه ثابت شده در مناطقی که بارندگی از 251 میلی متر بیشتر باشد، کشت دیم آن امکان پذیر است؛ گرچه به طور مسلم کاهش عملکرد اقتصادی در آن مشاهده میشود. این گیاه در هر ارتفاعی قابل کشت بوده و لیکن در مناطق با ارتفاعات بالاتر، گل ها دارای کیفیت اسانس بالاتری میباشند. که این امر ناشی از رفع نیاز سرمایی گیاه می باشد. نیاز آبی گل محمدی حدودا 1111 الی 6111 متر مکعب در سال در هر هکتار بسته به نوع بافت خاک و شرایط تبخیر و تعرق منطقه متفاوت می باشد. شوری آب و خاک را تا 6 الی 7 دسی زیمنس بر متر تحمل می کند و در این شوری، گیاه رشد کرده و گلدهی دارد؛ اما قطعا عملکرد مطلوب و اقتصادی در شوری های کمتر، مشاهده خواهد شد.
خاك مناسب: از نظر نوع خاک، کاشت این گیاه در زمین های نیمه سنگین و دارای بافت متوسط و حتی در کوهپایه های دارای سنگریزه زیاد و سنگلاخی موفق بوده است، ولی بهترین بافت خاک، خاک لومی حاصلخیز و عمیق می باشد.
زمان برداشت: برداشت گل از مهمترین، حسا سترین و پر هزینه ترین مراحل تولید گل محمدی است. گل محمدی پس از باز شدن، دوام کمی روی شاخه دارد و در صورت تأخیر، طی 21 ساعت رنگ آن سفید شده و می ریزد. فصل گلدهی بسته به شرایط آب و هوایی منطقه کشت، از اوایل اردیبهشت شروع و تا اوایل تیرماه ادامه دارد و گل ها در ساعات اولیه صبح از قسمت زیرین تخمدان گیاه کنده شده و جمع آوری می شوند. گل هایی که تازه جمع آوری شده اند اگر درون کیسه و درون آب سرد قرار گیرند، بدون اینکه پژمرده شوند تا 3 روز می توانند مقاومت کنند. گل نیمه باز بالاترین راندمان ماندگاری را داراست.
اندام مورد استفاده: گل ها
عملکرد خشك شده گياه: طبق آمار نامه وزارت جهاد کشاورزی در سال 49به طور متوسط در هر هکتار گل محمدی در کشورمان 2/2 تن گل جمع آوری می شود و از تقطیر این میزان گل، فقط حدود یک کیلوگرم اسانس بدست می آید.
موارد استفاده: آرایشی، بهداشتی، دارویی، غذایی
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.